Sawubona Afrika!
Door: Iris van Heerwaarden
Blijf op de hoogte en volg Iris
14 September 2016 | Zuid-Afrika, South Africa
Yebo! Unjani? Ngiyaphila!
Nou, zoals je kunt lezen gaat het goed met me haha! Ik ben veilig aangekomen na een hele hele lange reis. Onderweg heb ik heel veel leuke mensen ontmoet en leuke gesprekken gehad, dat is zeker een voordeel van alleen reizen!
In mijn backpackershostel in Durban vond ik mijn eerste salamander op de muur, maar daar ben ik nu al wel aan gewend haha. Maandag ben ik in St. Lucia aangekomen en hier blijf ik dus 6 weken! St Lucia is eigenlijk nog best een groot dorp met winkeltjes en restaurantjes en een kleine markt. De eerste avond kregen we een tour door het dorp en hebben we de zonsondergang gekeken op een stijger met om ons heen krokodillen en nijlpaarden in het water. De nijlpaarden lopen ’s avonds gewoon door het dorp, dus we moeten wel goed oppassen!
Het is suuuper gezellig met de andere vrijwilligers, Linsey en Lianne uit Nederland en de hilarische Ierse moeder Annette! Ik slaap op een kamer met Linsey en Lianne en we kijken uit over het zwembad en onze tuin. Tja, daar even iets geks over, toen ik aankwam was het water van het zwembad groen door de regen, maar nu is het water gelukkig weer blauw! En… er zitten apen in onze tuin haha! Eigenlijk overal in het dorp, super cute! Maar Kim (onze ‘huismama’/project manager) verzekert ons ervan dat we over die apen over een week assholes vinden, omdat ze dan al ons eten hebben gestolen en ons wakker hebben gehouden door over het dak te rennen ’s nachts.
Dinsdag begon ik met mijn project. Je hebt hier het medische project en het onderwijs project. Ik heb gekozen voor het medische project, maar ik ga vanaf volgende week een beetje van alles wat doen, want met de kinderen hier lijkt me ook super leuk! Bij het medische project ga je naar support group, thuiszorg, de kliniek, de gogo familie helpen, fysiotherapie, HIV onderwijs en voeding onderwijs. Gister was ik bij een support group waar we vrouwen helpen met van alles en nog wat, de vrouwen kunnen van alles vragen en ze vertellen over hun week. Wij leggen ze van alles uit, vertellen over ons leven en geven ze advies. Die vrouwen hebben dat echt nodig, een vrouw gister wist bijvoorbeeld niet wat een journalist was en dat bagage in je koffer moet passen als je met het vliegtuig gaat. Ik heb ook van alles geleerd over de cultuur hier, bijvoorbeeld de handbegroeting die ze hier doen en hoe je dingen aangeeft en aanpakt. Je moet altijd iets geven met je rechterhand en dan met je linkerhand je rechterarm vasthouden. Als je iets krijgt moet je het altijd met beide handen aanpakken, anders is het respectloos.
Vanmorgen gingen we naar mensen thuis, waar ik bloeddruk op ging meten en de mensen wegen. We luisterden naar hoe het met ze ging en vanaf daar moesten we beslissen welke medicijnen we ze gaven. Het is zo gek om te zien hoe iedereen hier leeft, het voelt echt alsof ik in een documentaire loop. De meeste huizen zijn niet groter dan mijn slaapkamer en daar leven dan meerdere mensen in. In Nederland is het armoede als mensen naar de voedselbank of kledingbank gaan, dat zou hier echt ontzettende rijkdom zijn. Het is niet te vergelijken. Ik heb de hele ochtend rondgelopen met buikpijn…
Vanmiddag zijn we naar de gogo familie geweest. Dit is een familie waar Gogo, de oma, 11 kleinkinderen opvoed, omdat de twee dochters daar geen zin in hebben. Toen we over het zandweggetje (dat is eigenlijk overal hier) aan kwamen rijden stonden de kinderen al buiten te springen en te zwaaien. Een paar mini mini mini huisjes bij elkaar waar ze op de grond in slapen en verder hebben ze niks, gewoon echt niks. Geen elektriciteit, geen water, geen licht en natuurlijk niet een computer of een televisie waar iedereen er thuis waarschijnlijk wel een paar van heeft. De kinderen waren zo blij met een bal die we hadden meegenomen waar we mee konden overgooien en de yogamatjes waar ze een tent van konden bouwen. We zaten met 14 mensen in een hutje van ongeveer 6 m2 en de kinderen hebben getekend wat ze later graag willen worden. Zo zielig om te bedenken dat ze hun droom als piloot, taxichauffeur of verpleegster waarschijnlijk nooit zullen bereiken…
Ondanks dit allemaal zie je ieder kind op straat lachen en naar je zwaaien, ze zien er zo happy uit!!
Het is gek om na je project naar huis te rijden, op je bed te liggen met je laptop en zometeen heerlijk eten te krijgen van de kok die ons overheerlijke eten maakt. Je moet die kinderen daar achter laten en je weet niet of zij de rest van de dag überhaupt nog iets te eten krijgen.
Maar zaterdag gaan we een hele dag op safari en daar hebben we allemaal super veel zin in!! Vanavond gaan we de Zulu taal weer oefenen, maar een aantal dingen kan ik al zeggen!
Sala Kahle xxx
Nou, zoals je kunt lezen gaat het goed met me haha! Ik ben veilig aangekomen na een hele hele lange reis. Onderweg heb ik heel veel leuke mensen ontmoet en leuke gesprekken gehad, dat is zeker een voordeel van alleen reizen!
In mijn backpackershostel in Durban vond ik mijn eerste salamander op de muur, maar daar ben ik nu al wel aan gewend haha. Maandag ben ik in St. Lucia aangekomen en hier blijf ik dus 6 weken! St Lucia is eigenlijk nog best een groot dorp met winkeltjes en restaurantjes en een kleine markt. De eerste avond kregen we een tour door het dorp en hebben we de zonsondergang gekeken op een stijger met om ons heen krokodillen en nijlpaarden in het water. De nijlpaarden lopen ’s avonds gewoon door het dorp, dus we moeten wel goed oppassen!
Het is suuuper gezellig met de andere vrijwilligers, Linsey en Lianne uit Nederland en de hilarische Ierse moeder Annette! Ik slaap op een kamer met Linsey en Lianne en we kijken uit over het zwembad en onze tuin. Tja, daar even iets geks over, toen ik aankwam was het water van het zwembad groen door de regen, maar nu is het water gelukkig weer blauw! En… er zitten apen in onze tuin haha! Eigenlijk overal in het dorp, super cute! Maar Kim (onze ‘huismama’/project manager) verzekert ons ervan dat we over die apen over een week assholes vinden, omdat ze dan al ons eten hebben gestolen en ons wakker hebben gehouden door over het dak te rennen ’s nachts.
Dinsdag begon ik met mijn project. Je hebt hier het medische project en het onderwijs project. Ik heb gekozen voor het medische project, maar ik ga vanaf volgende week een beetje van alles wat doen, want met de kinderen hier lijkt me ook super leuk! Bij het medische project ga je naar support group, thuiszorg, de kliniek, de gogo familie helpen, fysiotherapie, HIV onderwijs en voeding onderwijs. Gister was ik bij een support group waar we vrouwen helpen met van alles en nog wat, de vrouwen kunnen van alles vragen en ze vertellen over hun week. Wij leggen ze van alles uit, vertellen over ons leven en geven ze advies. Die vrouwen hebben dat echt nodig, een vrouw gister wist bijvoorbeeld niet wat een journalist was en dat bagage in je koffer moet passen als je met het vliegtuig gaat. Ik heb ook van alles geleerd over de cultuur hier, bijvoorbeeld de handbegroeting die ze hier doen en hoe je dingen aangeeft en aanpakt. Je moet altijd iets geven met je rechterhand en dan met je linkerhand je rechterarm vasthouden. Als je iets krijgt moet je het altijd met beide handen aanpakken, anders is het respectloos.
Vanmorgen gingen we naar mensen thuis, waar ik bloeddruk op ging meten en de mensen wegen. We luisterden naar hoe het met ze ging en vanaf daar moesten we beslissen welke medicijnen we ze gaven. Het is zo gek om te zien hoe iedereen hier leeft, het voelt echt alsof ik in een documentaire loop. De meeste huizen zijn niet groter dan mijn slaapkamer en daar leven dan meerdere mensen in. In Nederland is het armoede als mensen naar de voedselbank of kledingbank gaan, dat zou hier echt ontzettende rijkdom zijn. Het is niet te vergelijken. Ik heb de hele ochtend rondgelopen met buikpijn…
Vanmiddag zijn we naar de gogo familie geweest. Dit is een familie waar Gogo, de oma, 11 kleinkinderen opvoed, omdat de twee dochters daar geen zin in hebben. Toen we over het zandweggetje (dat is eigenlijk overal hier) aan kwamen rijden stonden de kinderen al buiten te springen en te zwaaien. Een paar mini mini mini huisjes bij elkaar waar ze op de grond in slapen en verder hebben ze niks, gewoon echt niks. Geen elektriciteit, geen water, geen licht en natuurlijk niet een computer of een televisie waar iedereen er thuis waarschijnlijk wel een paar van heeft. De kinderen waren zo blij met een bal die we hadden meegenomen waar we mee konden overgooien en de yogamatjes waar ze een tent van konden bouwen. We zaten met 14 mensen in een hutje van ongeveer 6 m2 en de kinderen hebben getekend wat ze later graag willen worden. Zo zielig om te bedenken dat ze hun droom als piloot, taxichauffeur of verpleegster waarschijnlijk nooit zullen bereiken…
Ondanks dit allemaal zie je ieder kind op straat lachen en naar je zwaaien, ze zien er zo happy uit!!
Het is gek om na je project naar huis te rijden, op je bed te liggen met je laptop en zometeen heerlijk eten te krijgen van de kok die ons overheerlijke eten maakt. Je moet die kinderen daar achter laten en je weet niet of zij de rest van de dag überhaupt nog iets te eten krijgen.
Maar zaterdag gaan we een hele dag op safari en daar hebben we allemaal super veel zin in!! Vanavond gaan we de Zulu taal weer oefenen, maar een aantal dingen kan ik al zeggen!
Sala Kahle xxx
-
14 September 2016 - 21:09
Petra:
Klinkt super Iris! Fijn dar je nu al zo enthousiast bent!
Ontzettend leuk verslag. Veel plezier en succes daar. Kus -
14 September 2016 - 21:41
Ivanka:
lieve iris wat een leuk reisverslag, en wat een super leuk project lijkt me dat zeg waarin je meedraait -
14 September 2016 - 21:44
Ivanka:
ik ben benieuwd naar je volgende reisverslag. Heel veel plezier lieve iris dikke knuffel -
15 September 2016 - 00:26
Pauline :
Hoi Iris,
Leuk dat we op deze manier met je mogen meegenieten van je reiservaringen!
Maak er een fantastische tijd van daar en tot over een paar maanden, liefs Pauline -
15 September 2016 - 21:14
Marjan:
Lieve Iris, wat fantastisch om op deze manier een beetje met je mee te reizen.
Ik geniet van je verhalen en foto's en kan me voorstellen dat sommige situaties
confronterend zin. Ik kijk alweer uit naar je volgend verslag.
Dikke zoen, Marjan
-
15 September 2016 - 23:51
Ellen:
Hoi Iris, fijn te lezen dat je daar al lekker op je plekkie zit. Je bent meteen al aktief zeg en dat klinkt allemaal heel fantastisch! Behalve die krokodillen en nijlpaarden dan. Heel leuk je zo te kunnen volgen! Tot de volgende keer! Groetjes uit t warme Elst! X -
16 September 2016 - 10:40
Karin:
Lieve Iris,
Wat een bijzonder verhaal om te lezen. En wat een levenservaringen doe je daar op!
Mooi om er deelgenoot van te zijn middels je reisblogs.
Lieve groetjes Karin
-
05 Oktober 2016 - 12:25
Marian Pruijn:
Hallo Iris
Leuk verslag van je belevenissen daar en ik vind het ontzetttend stoer van je dat je dit doet. Veel succes
Gr Marian Pruijn -
09 Oktober 2016 - 14:45
Mieke V Oers:
Hoi iris wat een belevenis allemaal.en wat fijn dat je zo geniet.liefs ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
